การร่ำไห้ของนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เป็นประเด็นที่หลายฝ่ายออกมาให้ความคิดเห็นกันอย่างกว้างขวาง บ้างก็ว่า "น้ำตา" ของนายกฯ เป็นสิ่งไม่เหมาะไม่สมกับการเป็นผู้นำประเทศเพราะเป็นการแสดงออกซึ่งความอ่อนแอ บ้าง (ที่สนับสนุนรัฐบาลเพื่อไทย) ก็ออกมาโต้ว่า นี่เป็นการแสดงความเห็นอกเห็นใจ ในฐานะคนไทยคนหนึ่ง ต่อคนไทยอีกคนที่กำลังทุกข์ยาก
จะว่าไปแล้ว ประเด็นเรื่องนายกฯร้องไห้ ก็คล้ายกับประเด็นการใช้ภาษาอังกฤษของนายกรัฐมนตรี และทั้งสองเรื่องล้วนแล้วแต่เป็นข้อถกเถียงในเชิงต้นทุนทางวัฒนธรรม รวมถึง เป็นการโจมตีทางการเมืองอย่างเห็นได้ชัด เพราะในทางกลับกัน หากมีผู้อื่นที่เหมาะสม (ในวงเล็บของ ผู้ที่เหมาะสมตามความเห็นชอบของกลุ่มอภิสิทธิ์ชนในสังคมไทย) ขึ้นดำรงตำแหน่งแทนนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เธอหรือเขาผู้นั้น คงจะไม่ถูกโจมตีหากร่ำไห้ออกมาต่อหน้าสาธารณะชน
ท่ามกลาง ฝุ่นตลบ เรื่องน้ำตาในฐานะอาวุธทางการเมือง คำผกาได้ตั้งคำถามเด็ดว่า ผู้ที่เคยเรียกร้องสิทธิในสตรี หรือผู้ที่มีลักษณะเพศสภาพคล้ายสตรี ที่เรารู้จักกันดีในนามของ "เฟมินิสต์" นั้น หายไปไหน... ทำไมพวกเธอไม่ออกมาปกป้อง การกระทำ ในกรณีนี้คือการโจมตีผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งกำลังร้องไห้เพราะเธอสะเทือนใจ เฟมินิสต์ชาวกรุงหายไป พร้อม ๆ กับการปิดเทอมของนักเรียน นักศึกษาในช่วงน้ำท่วมอย่างนั้นหรือ ?
นี่เป็นเพียงแค่ หนึ่งในคำถามเจ็บๆ คันๆ ที่พี่แขก คำผกา พูดขึ้นมาเพื่อให้สังคมไทยได้ยิน เผื่อบางที ผู้ที่ได้ยินได้ฟังอาจนำไปคิด คิดต่อยอด คิดเล่นคิดจริง เพราะบางครั้ง ความคิดแบบไม่เป็นทางการของผู้คน อาจกลายเป็นอาวุธทางปัญญาให้กับผู้ที่ได้มาพบเห็น หรือรับรู้ผ่านบทสนทนาที่เกิดขึ้นก็เป็นได้
Produced by Voice TV