ไทยเป็นที่ 1 ในดัชนีความสุขของบลูมเบิร์ก ด้วยตัวเลขว่างงานที่ Ridicurously มาหลายปี ก่อนยุค คสช.เสียอีก เพราะประเทศเราถือว่า คนตกงานไปช่วยงานในไร่ในสวนของพ่อ แค่ 1 ชม.ต่อสัปดาห์ ก็มีงานทำแล้ว

ตัวเลขที่น่ากลัวกว่าคือ เราอยู่อันดับ 3 ประเทศเหลื่อมล้ำสูงที่สุดในโลก และบรรยง พงษ์พานิช ก็เพิ่งชี้ให้เห็นว่า การที่บริษัทในตลาดหลักทรัพย์มีกำไรรวมกันถึง 9 แสนล้านบาท เพิ่มขึ้น 30.41% ทั้งที่ GDP โตแค่ 3.2% นั้นแปลว่าความเหลื่อมล้ำยิ่งสูงขึ้น เมื่อประเมินว่า บริษัทต่างๆ ทั้งในและนอกตลาดน่าจะมีกำไรเพิ่ม 15% ก็คำนวณได้ว่ารายได้ของคนส่วนใหญ่ ชาวบ้านร้านตลาด เกษตรกร ผู้มีรายได้น้อยอยู่แล้ว กลับ "ขาดทุน" หรือติดลบราว 2%นี่ทั้งๆ ที่รัฐบาลนี้ต้องการลดความเหลื่อมล้ำ แต่ไม่รู้ทำไม ยิ่งทำไปๆ ยิ่งเหลื่อมล้ำ