หลังผู้บริหารโกเบ สตีลออกมายอมรับว่า ปลอมแปลงข้อมูลผลิตภัณฑ์ ก็ทำให้ความเชื่อมั่นในโกเบ สตีล และบริษัทญี่ปุ่นอื่นๆ หดหายไป โดยนักวิเคราะห์มองว่า ปัจจัยสำคัญก็คือ การแข่งขันที่ดุเดือดกับจีน

แม้ที่ผ่านมา จะไม่มีรายงานว่า เครื่องยนตร์ที่ผลิตจากโกเบ สตีลจะมีปัญหาขัดข้องทางเทคนิคหรือเกิดอุบัติเหตุอะไร แต่การที่โกเบ สตีลปลอมแปลงข้อมูลผลิตภัณฑ์เหล็ก อลูมิเนียม และทองแดง ที่ใช้อ้างอิงและตรวจสอบคุณภาพสินค้า ในขณะที่สินค้าจริงจะไม่ได้แข็งแรงเท่าที่ควรจะเป็น แต่ข่าวนี้ก็ส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์และความเชื่อมั่นของโกเบ สตีลอย่างมาก เพราะโกเบ สตีลมีลูกค้ามากกว่า 200 บริษัททั่วโลก ตั้งแต่ โบอิ้ง ดรีมไลเนอร์ ไปจนถึงซูซุกิ โดยฮิโรยะ คาวาซากิ ซีอีโอของโกเบก็ยอมรับว่า ความไว้วางใจต่อบริษัทโกเบ สตีลตกต่ำเป็นศูนย์

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โกเบ สตีลมีข่าวฉาวที่ทำลายความไว้วางใจของลูกค้า เดอะ เจแปน ไทม์ส ระบุว่า โกเบ สตีลอยู่คู่ญี่ปุ่นมากกว่าร้อยปี แต่ช่วง 20 ปีที่ผ่านมา ความน่าเชื่อถือของบริษัทกลับลดลงเรื่อยๆ โดยปี 1999 โกเบ สตีลถูกจับได้ว่า จ่ายค่าคุ้มครองให้กับแก๊งยากูซ่า ต่อมาในปี 2006 ก็มีเรื่องอื้อฉาวว่า มีการปลอมแปลงข้อมูลการปล่อยเขม่าและควันจากโรงงานแห่งหนึ่งของบริษัทมาร่วม 30 ปี 

จากนั้นปี 2008 บริษัทนิปปอน โคชุฮะ สตีล บริษัทลูกของโกเบ สตีลก็ถูกจับได้ว่า โกงข้อมูลการตรวจสอบคุณภาพ และปี 2009 ผู้บริหารบริษัทก็ลาออก หลังบริจาคเงินอย่างผิดกฎหมายให้กับนักการเมืองในการเลือกตั้งท้องถิ่น // ปี 2016 บริษัทชินโค ไวร์ สเตนเลส บริษัทลูกอีกบริษัทก็ถูกตรวจสอบว่าโกงการควบคุมคุณภาพ จนทำให้ผู้บริหารออกมายอมรับว่า ปลอมแปลงข้อมูลผลิตภัณฑ์จริงในปี 2017

เดอะ ไทม์ส สำนักข่าวของอังกฤษมองว่า สิ่งที่ได้รับผลกระทบเลวร้ายกว่านั้นก็คือ ธุรกิจและอุตสาหกรรมญี่ปุ่นโดยรวม เพราะข่าวโกเบ สตีลเป็นการตอกย้ำภาพลักษณ์ที่ย่ำแย่ลงของอุตสาหกรรมญี่ปุ่น หลังจากที่นิสสันเรียกคืนรถ 1,200,000 คัน เพราะคุณภาพไม่ได้มาตรฐานตามที่กำหนด เพียงไม่นานก่อนมีข่าวโกเบ สตีล และเมื่อเดือนมิถุนายน บริษัททะกะตะต้องล้มละลายการจากจ่ายค่าเสียหายกรณีถุงลมนิรภัยที่ผลิตไม่ได้มาตรฐาน จนมีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 18 ราย // ปี 2016 ผู้บริหารซูซุกิและมิตซุบิชิก็ลาออก เพราะปลอมแปลงผลการทดสอบการใช้เชื้อเพลิง

แม้หลายคนจะมองว่า วัฒนธรรมองค์กรของญี่ปุ่นเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ผู้จัดการระดับกลางไม่กล้าบอกให้ผู้บริหารระดับสูงรับรู้ข้อผิดพลาดต่างๆ แต่จริงๆ แล้ว สาเหตุหลักเริ่มต้นตั้งแต่ช่วงปี 1980 ที่เกิดเศรษฐกิจฟองสบู่ จนทำให้คนคิดว่าญี่ปุ่นจะโค่นแชมป์สหรัฐฯ และขึ้นมาเป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกได้ ซึ่งทำให้หลายบริษัทสร้างภาพลักษณ์ของตัวเองขึ้นมาเป็นยักษ์ใหญ่ เข้าไปเจาะตลาดโลก และสัญญาว่า จะผลิตสินค้าที่คุณภาพดีเยี่ยม

แต่เมื่อเวลาผ่านไป คู่แข่งสำคัญอย่างจีนก็เข้ามาลงแข่งในตลาด โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมเหล็ก ในขณะที่ราคาเหล็กก็สูงขึ้นเรื่อยๆ จีนกลับเสนอสินค้าที่ดีเทียบเท่ากับญี่ปุ่น หรือหากดีไม่เท่า ก็อยู่ในระดับที่ดีพอใช้และราคาถูกกว่า ทำให้ลูกค้าบางคนมองว่า ของคุณภาพดีเป็นความหรูหราฟุ่มเฟือยเกินกว่าจะเอื้อมถึง จึงหันไปซื้อของที่ถูกกว่า ขณะที่โกเบ สตีลมีจุดขายว่า คุณภาพของโกเบ สตีลเป็นสิ่งที่บริษัทมีดีกว่าจีน และพยายามเบนเข็มไปขายอลูมิเนียมมากขึ้น เพื่อลดการขาดทุน แต่เมื่อเรื่องแดงขึ้นมาว่า จุดขายเดียวที่สินค้าญี่ปุ่นมีเหนือสินค้าจากจีนไม่เป็นความจริง ทั้งโกเบ สตีลและอุตสาหกรรมญี่ปุ่นทั้งหมดจึงตกอยู่ในที่นั่งลำบาก