รศ.สมชาย  ปรีชาศิลปะกุล อธิการบดีมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน  คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่  วิเคราะห์ความขัดแย้งทางการเมืองช่วงปี 2548-2553  ผ่านความเคลื่อนไหวของ 3 กลุ่มหลัก 

 

1. กลุ่มอนุรักษ์นิยม  ระบบราชการ  กลุ่มทุนเก่า  นักการเมืองบางส่วน   กลับเข้ามามีบทบาทหลังรัฐประหาร 2549   ขณะนี้กลุ่มอนุรักษ์นิยมได้ใช้กลไก “องค์กรอิสระ” เป็นเครื่องมือหลักในการต่อสู้ช่วงชิงอำนาจทางการเมือง

 

2. กลุ่มนักการเมืองในระบบเลือกตั้ง  ช่วงปี 2540- 2549  เป็นช่วงนักการเมืองในระบบเลือกตั้งเข้มแข็ง ผ่านรัฐธรรมนูญปี 2540   เกิดการปะทะกับกลุ่มอนุรักษ์นิยม   ยุค พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เป็นยุคที่นักเลือกตั้งมีอำนาจเหนือระบบราชการจนเปลี่ยนแปลงดุลอำนาจทางสังคม

 

3 . กลุ่มชนชั้นกลางใหม่ ในระยะ 10 ปีที่ผ่านมามีการขยายตัวของคนกลุ่มนี้  พวกเขามีสิทธิมีเสียงทางการเมืองมากขึ้นผ่านการเมืองระบบเลือกตั้ง  กลุ่มชนชั้นกลางใหม่บางส่วน คือ กลุ่มคนเสื้อแดง   การช่วงชิงมวลชนกลุ่มชนชั้นกลางใหม่ ที่พรรคประชาธิปัตย์พยายามใช้ นโยบายประชาวิวัฒน์เพื่อสร้างความนิยม  จะประสบความสำเร็จหรือไม่  ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ การลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจในมิติเดียว แต่จะต้องลดความเหลื่อมล้ำทางอำนาจ ซึ่งเป็นสิ่งที่กลุ่มชนชั้นกลางใหม่ต้องการด้วย

 

อธิการบดีมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน วิเคราะห์ว่า การต่อสู้ระหว่างเสื้อเหลือง กับเสื้อแดง ในปี 2554  จะแตกต่างจากระยะ 4-5 ปีที่ผ่านมา  ในขณะที่มวลชนเสื้อแดงยังขยายตัวอย่างสม่ำเสมอ แต่ขบวนการเสื้อเหลืองเริ่มเปลี่ยนแปลง นับตั้งแต่พรรคการเมืองใหม่  มวลชนเสื้อเหลืองจะค่อย ๆลดลง  เสื้อเหลืองในฐานะทัพหน้าของกลุ่มอนุรักษ์นิยม จะหมดความจำเป็นทางประวัติศาสตร์  เพราะกลุ่มอนุรักษ์รุกเข้ายึดกุมอำนาจผ่านกลไกขององค์กรอิสระได้แล้ว