คดีนี้ลดเลี้ยวเกี่ยวกับหู มาคิดดูหูไม่ดีนี่เสียหาย อ้างเรื่องหูหลบหนีตามพี่ชาย หูคุณปีช่างร้ายเหลือประมาน ฯ

นี้คือ บทกวี ของนักเขียนรางวัลท่านหนึ่งได้โพสต์ลงใน FB หลังจากเหตุการณ์ที่ คุณยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ไม่ได้เดินทางมาที่ศาลในช่วงเช้าของวันนี้ 

พยายามจะมองว่านี่คือ รสนิยมส่วนบุคคล ไม่ส่งผลต่อ ภาพพจน์ของรางวัลซีร์ แต่ไม่แน่ใจว่า นัก เขียนท่านอื่นๆ จะอายหรือเปล่าที่จะไปบอกใครว่าตัวเองเป็นนักเขียนซีไรท์ เพราะสังคมย่อมคาดหวัง “รสนิยม” จาก นักเขียน เพราะนี่ไม่ใช่นักเขียนไก่ก่า ขายมุขตลกห่ามๆ ที่เรามักพบในวรรณกรรม ผนังส้วม หรือ สติกเกอร์ติดท้ายรถบรรทุก เช่น เห็นงานเป็นลม เห็นนมสู้ตาย – ซึ่งปัจจุบันก็ก้าวหน้าจนเลิกติดแล้ว

ไม่น่าเชื่อจริงๆว่า เราจะได้อ่านคุณภาพงานระดับและระนาม “เห็นงานเป็นลมเห็นนมสู้ตาย” ในสำนวน “หูในปี” จากนักเขียนซีไรท์

เพราะถามว่า ในฐานะนักอ่าน และ นักเขียน เราคาดหวังอะไรที่สุดจาก “นักเขียน”

แขกไม่คาดว่านักเขียนต้องมายืนเคียยงข้างปชช. หรืออะไร 

นักเขียนจะมีอุดมการณ์ทางการเมืองอย่างไรก็ได้ แต่สิ่งที่คุณไม่มีไม่ได้คือ “รสนิยม”