รายการ Talking Thailand ประจำวันที่ 6 สิงหาคม 2563

“คำผกา” ยกโพสต์ “อ.ปิยบุตร” ซัด “พวกชังชาติ” คือ คนที่ทำลายความมั่นคงทางเศรษฐกิจ ทำลายความมั่นคงในชีวิตประชาชน ทำลายความมั่นคงทางสิทธิและเสรีภาพ...แอดว่า 5-6 ปีที่ผ่านมา คงเป็นคำตอบ! พร้อมแจกแจงคำว่า ชาติ ที่หมายถึง Nation [ที่ไม่ใช่สื่อช่องนั้น] จริง ๆ คือคำว่า “ประชาชาติ” ที่ตอนนี้เป็นแค่ชื่อหนังสือพิมพ์ และพรรคการเมือง ที่ยึดมั่นอุดมการณ์

นายจาตุรนต์ ฉายแสง อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ โพสต์เฟซบุ๊ก หัวข้อ ใคร “ชังชาติ” ใครทำความเสียหายแก่ชาติกันแน่ โดยระบุว่า ตั้งแต่เป็น ผบ.ทบ.มา พลเอกอภิรัชต์ ออกมาพูดอะไรให้เป็นที่ฮือฮาอยู่หลายครั้ง เข้าใจว่าคงมีคนเขียนบทให้ แล้วแกก็พูดไปตามนั้น แบบไม่ค่อยเข้าใจว่าตัวเองกำลังพูดอะไร บางทีก็แสดงบทเกินกว่าเนื้อหา เช่น น้ำตาซึม หรือ ถึงกับต้องซับน้ำตา แต่เนื้อหาไปไม่ได้ พูดทีไรก็มีแต่คนโห่ ว่าทำให้เกิดความแตกแยกบ้าง หรือเป็น ผบ.ทบ.ไม่ควรพูดเรื่องการเมืองบ้าง เหลือเวลาอีกแค่เดือนกว่าๆก็จะเกษียณแล้ว พลเอกอภิรัชต์ ไม่น่าทำลายตัวเองซ้ำอีกด้วยการพูดเรื่อง “ชังชาติ” ขึ้นมาเลย ใครฟังพลเอกอภิรัชต์พูดแล้วก็คงตีความได้ว่าผู้ที่ “ชังชาติ” คือผู้ที่เห็นต่างหรือที่วิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลหรือระบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนั่นเอง

แต่ที่พลเอกอภิรัชต์แกล้งโง่ ไม่เข้าใจ ก็คือ ผู้ที่เห็นต่างจากรัฐบาล หรือที่วิจารณ์นายกฯหรือวิจารณ์ผบ.ทบ.นั้น ไม่มีใครเขา “ชังชาติ” เพียงแต่เขาเห็นว่าประเทศนี้มีปัญหาเขาก็วิจารณ์

คนที่เห็นว่ารัฐบาลนี้ล้มเหลวในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ ไม่ได้ชังชาติ แต่เขาไม่พอใจรัฐบาล คนที่เขาเห็นว่านายกฯไม่มีความรู้เรื่องเศรษฐกิจพอที่จะเป็นหัวหน้าทีมเศรษฐกิจเองได้ ก็ไม่ได้ชังชาติ คนที่เห็นว่าระบบยุติธรรมของประเทศนี้เหลวแหลกพึ่งไม่ได้ ก็ไม่ได้ชังชาติ คนที่เห็นว่าพรรคร่วมรัฐบาลแก่งแย่งอำนาจกันมากกว่าจะสนใจแก้ปัญหาบ้านเมือง ก็ไม่ได้ชังชาติ

เยาวชนนักเรียนนักศึกษาที่เห็นว่าระบบการศึกษาไม่ตอบโจทย์การสร้างคนสร้างอาชีพและเห็นว่าประเทศนี้ไม่มีอนาคตก็ไม่ได้ชังชาติ คนที่เขาไม่พอใจการอุ้มหายหรือการฆ่าผู้เห็นต่าง ก็ไม่ได้ชังชาติ คนที่เห็นว่ารัฐธรรมนูญปัจจุบันไม่เป็นประชาธิปไตยและกำลังทำให้เกิดปัญหาที่แก้ไม่ตก ก็ไม่ได้ชังชาติ ถ้าคนเหล่านี้ชังชาติ จะเหลือคนไม่ชังชาติอยู่สักกี่คนกัน

การที่พลเอกอภิรัชต์ ออกมากล่าวหาผู้เห็นต่าง ว่าเป็นพวกชังชาติ จึงเป็นการสร้างความแตกแยกของคนในชาติ หาประโยชน์อะไรไม่ได้เลย ยิ่งในเวลานี้เป็นช่วงที่ทุกฝ่ายทุกส่วนในสังคมควรจะรับฟังความเห็นของกันและกันให้มาก การพูดอย่างนี้จึงยิ่งเป็นการสร้างความเสียหายให้แก่ชาติเป็นอย่างมาก

พลเอกอภิรัชต์คงจะลืมไปว่า ในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ผู้ที่อ้างตัวว่ารักชาติหรือทำเพื่อชาติ แล้วกล่าวผู้ที่เห็นต่างว่าไม่รักชาติ หรือเป็นภัยต่อชาตินั้น มักจะทำตัวเป็นภัยอันตรายสร้างความเสียหายให้แก่ชาติเสียเอง

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดที่สุดก็ คือ อดีต ผบ.ทบ.หลายคนที่ทำรัฐประหารโดยอ้างว่าทำเพื่อชาติ บางคนก็ทำให้เกิดความแตกแยกขัดแย้งของคนในชาติ ถึงขั้นเข่นฆ่าประหัตประหารกัน อดีต ผบ.ทบ.บางคน ก็คือ ผู้ที่บัญชาการปราบปรามประชาชนอย่างโหดเหี้ยมมาแล้ว  และอดีตผบ.ทบ.บางคนก็สมคบร่วมมือกันสืบทอดอำนาจเผด็จการปล้นบ้านกินเมืองกันอยู่จนทุกวันนี้ การกระทำเหล่านี้ คือการสร้างความเสียหายแก่ชาติ หรือ ทำลายชาติ

ผบ.ทบ.คนปัจจุบันอาจจะยังทำเรื่องเหล่านี้ไม่ครบทุกเรื่อง แต่ก็ดูจะใกล้เข้าไปทุกทีแล้ว เวลาที่คนเขาเห็นว่าการกระทำใดของ อดีต ผบ.ทบ.หรือผบ.ทบ.ปัจจุบันเป็นการทำความเสียหายแก่ชาติ หรือทำลายชาติเขาก็วิพากษ์วิจารณ์หรือประณามสาปแช่ง แต่ไม่มีใคร “ชังชาติ” แต่อย่างใดเลย ไม่ทราบว่าพลเอกอภิรัชต์จะเข้าใจหรือไม่

ขณะที่นายปิยบุตร แสงกนกกุล แกนนำคณะก้าวหน้า อดีตส.ส.และเลขาธิการพรรคอนาคตใหม่ โพสต์เฟซบุ๊ก เป็นคลิปการบรรยายเรื่องชาติ ในเชิงวิชาการ พร้อมข้อความว่า ชังชาติ?!? ว่าแต่ “ชาติ” คืออะไร?

จากคำพูดของ พล.อ.อภิรัชต์ คงสมพงษ์ ผู้บัญชาการทหารบก ระหว่างเดินตรวจการแต่งกายชุดพระราชทานของนักเรียน จปร. ว่า “โรคที่เป็นไม่หายคือโรคชังชาติ” รวมทั้งก่อนหน้านี้ในเดีอน ก.พ. 2563 พล.อ.อภิรัชต์ ยังเคยเปรียบว่าสุนัขทหาร “ซีบร้า” คงกลัวที่จะเป็นมนุษย์ หากเห็นโพสต์ข้อความเกลียดชังชาติในโซเชียลมีเดีย

คำว่า #ชังชาติ ที่ ผบ.ทบ. นำมาใช้บ่อยครั้งและกล่าวหาว่าประชาชนคนไทยบางส่วนเป็น #โรคชังชาติ แท้จริงแล้วความหมายของคำว่า #ชาติ ในที่นี้คืออะไรกันแน่? ปิยบุตร บรรยายไว้เมื่อวันที่ 12 ต.ค. ตอบโต้ พล.อ. อภิรัชต์ ที่บรรยายในหัวข้อ “แผ่นดินของเราในมุมมองด้านความมั่นคง” โดยบรรยายตอนหนึ่งว่า คำว่า ชาติ หรือ Nation มีที่มาจากภาษาลาติน แปลว่า เกิด คำในภาษาไทยจึงล้อมาจากคำว่า ชาตะ ที่แปลว่า เกิด

คำว่า ชาติ มาตุภูมิ ปิตุภูมิ หรือ #แผ่นดินของเรา ก็ดี คือสิ่งที่มนุษย์ประดิษฐ์คิดค้นขึ้นมา เพื่อต้องการสร้างจินตนาการร่วมกันของคนในชาติที่อาศัยอยู่ร่วมกัน โดยพิจารณาจาก ชาติกำเนิด ศาสนา วัฒนธรรม ประเพณีปฏิบัติ ทั้งหมดทั้งหลายนำมาร้อยรัดร่วมกัน และสร้างขึ้นมาให้ร่วมกันเป็นชาติ

ดังนั้น ชาติจึงเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่สำคัญในการหลอมรวมเอาคนทั้งหลายมาไว้ด้วยกัน ชาติจึงคือความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอันยิ่งใหญ่ ก่อเกิดจากจิตสำนึกร่วมกัน การสร้างชาติ จึงต้องพูดถึงอดีตว่าเราผ่านการเสียสละมาร่วมกัน และเราจะเสียสละร่วมกันต่อไปอีกในอนาคต ปฏิเสธไม่ได้ว่าเมื่อพูดถึง “ชาติ” ก็ต้องพูดถึง “คนที่อยู่ในชาติ” ซึ่งคนเหล่านี้อยู่กับปัจจุบัน แต่จะทำอย่างไรให้คนที่อยู่กับปัจจุบัน คิดถึงอดีต และฝันถึงอนาคตร่วมกัน จึงจำเป็นต้องมีข้อเท็จจริงบางอย่างอยู่ในปัจจุบันด้วย

คำว่า “ชาติ” เกิดขึ้นเพราะคนยุคหลังเขียนขึ้นเรื่อยๆ เองจากฝ่ายอนุรักษ์นิยมต้องการสร้างชาติ จึงเขียนประวัติศาสตร์ย้อนหลัง เพื่อบอกว่า สุโขทัย กรุงศรีอยุธยา รัตนโกสินทร์ เป็นชาติไทยมานานแล้ว ทั้งที่หากย้อนไปในสมัยกรุงศรีอยุธยา คนสมัยนั้นก็ไม่ได้คิดว่าชาติไทยเกิดมาตั้งแต่ตอนนั้น

นักประวัติศาสตร์เห็นร่วมกันว่า จิตสำนึกของคำว่า “ชาติ” เพิ่งมาเกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5 หรือรัชกาลที่ 6 แต่เราคิดว่าชาติไทยมีมาตั้งแต่สมัยก่อน เพราะคนในยุคปัจจุบันต้องการสร้างอดีตร่วมกัน เพื่อสร้างชาติ การเขียนประวัติศาสตร์จึงเขียนในลักษณะร้อยเรียงถึงความเสียสละเพื่อปกป้องชาติ

เมื่อประชาชนเป็นผู้สร้างชาติ คนในชาติที่รวมตัวกันในชื่อประชาชนก็จะเกิดจิตสำนึกร่วมกัน เห็นอกเห็นใจซม เคารพ เสียสละซึ่งกันและกัน เพื่อสร้างชาติ

ชาติ = ประชาชน

ประชาชน = ชาติ

ไม่มีประชาชนก็ไม่มีชาติ

ถ้าประชาชนไม่รวมตัวกันติดขึ้นมา ไม่มีจิตสำนึกร่วมกัน ก็ไม่มีวันสร้างชาติได้ ดังนั้นประชาชนและชาติในยุคปัจจุบันจึงเปรียบเสมือนสองด้านของเหรียญเดียวกัน ขาดอะไรไปอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ เป็นหน่อเนื้อทุกอนุร่วมกัน

เมื่อชาติเท่ากับประชาชน ความมั่นคงของชาติและของประเทศก็คือความมั่นคงของประชาชน นั่นคือความมั่นคงในทางเศรษฐกิจ ความมั่นคงในชีวิต ความมั่นคงในทางสิทธิและเสรีภาพ และความมั่นคงในทางการศึกษา ดังนั้นแผ่นดินของเราในมุมมองประชาธิปไตย ในมุมมองของโลกสมัยใหม่ ความหมายที่แท้จริงของมันคือแผ่นดินที่คนไทยทุกคนร่วมกันปกปักษ์รักษาและหวงแหน จะต้องเป็นแผ่นดินหรือชาติของคนไทยทุกคน จะต้องเป็นแผ่นดินหรือชาติที่คนไทยทุกคนเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ยึดมั่นในสิทธิเสรีภาพและความเสมอภาค คนทุกคนพึ่งพาอาศัยกันฉันมิตรระหว่างเพื่อนร่วมชาติ และเคารพความแตกต่างหลากหลาย และรัฐบาลมีหน้าที่สร้างความมั่นคงให้กับประชาชน ทั้งในทางเศรษฐกิจ ชีวิต สิทธิและเสรีภาพ และการศึกษา