รายการ คิดเล่นเห็นต่าง กับ คำผกา ประจำวันที่ 14 ตุลาคม 2555

เปิบข้าวทุกคราวคำ                              จงสูจำเป็นอาจิณ

เหงื่อกูที่สูกิน                                        จึงก่อเกิดมาเป็นคน

ข้าวนี้น่ะมีรส                                       ให้ชนชิมทุกชั้นชน

เบื้องหลังสิทุกข์ทน                             และขมขื่นจนเขียวคาว

จากแรงมาเป็นรวง                              ระยะทางนั้นเหยียดยาว

จากรวงเป็นเม็ดพราว                         ล้วนทุกข์ยากลำบากเข็ญ

เหงื่อหยดสักกี่หยาด                           ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น

ปูดโปนกี่เส้นเอ็น                                จึงแปรรวงมาเป็นกิน

น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง                                และน้ำแรงอันหลั่งริน

สายเลือดกูทั้งสิ้น                                 ที่สูซดกำซาบฟัน

                                                                        "เปิบข้าว" แต่งโดย จิตร ภูมิศักดิ์

โครงการรับจำนำข้าวของรัฐบาลเป็นนโยบายที่เกษตรกรให้การตอบรับเป็นอย่างมากแต่กลับกลายเป็นว่าโครงการนี้ก็ได้รับการต่อต้านและโจมตีจากนักวิชาการและพ่อค้าเช่นกัน

ทำไมจึงเกิดการต่อต้านจากนักวิชาการและพ่อค้า เพราะในสมัยรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ได้มีโครงการประกันรายได้ชาวนาเกิดขึ้น โครงการนั้นมีข้อมูลบอกว่าเป็นโครงการที่เป็นประโยชน์ต่อผู้ค้าและส่งออกข่าว เพราะรัฐบาลได้ตั้งราคาประกันไว้สูง ในขณะที่ตัวพ่อค้าข้าวเองก็สามารถกดราคาข้าวจากชาวนาได้เต็มที่ โดยรัฐบาลรับภาระจ่ายเงินชดเชยส่วนต่างให้กับพ่อค้า เท่ากับว่าพ่อค้าจะมีแต่ได้กับได้ต่อกำไรที่จะเกิดขึ้น แต่เมื่อโครงการรับจำนำข้าวของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตรเกิดขึ้นได้มาลดทอนผลกำไรที่จะเกิดขึ้นกับพ่อค้าลงไปเพราะรัฐบาลได้นำเงินมาเพื่อซื้อข้าวจากชาวนาและเป็นผู้ขายข้าวเสียเอง ด้วยเหตุนี้จึงได้เกิดกระแสต่อต้านเกิดขึ้น

แต่ไม่ว่าโครงการไหนจะดีกว่าในความรู้สึกของพ่อค้าและนักวิชาการ แต่คนที่รู้ดีที่สุดจริงๆแล้วนั้นคือชาวนา เพราะชาวนาคือผู้ปลูกข้าว ผู้แบกภาระหนี้สินเพื่อให้คนทั้งประเทศได้มีข้าวรับประทานกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ชาวนาเองกลับไม่มีสิทธิเรียกร้องเพื่อให้ชีวิตของชาวนานั้นดีขึ้นในสายตาของคนทั่วๆไป และคนทั่วไปก็ยังคงมองชาวนาว่าเป็นกลุ่มคนที่เป็นชนชั้นล่างอยู่เช่นเดิม